حاج کریم بخش سعیدی فرزند حاجی نواب خان بلیده‌ای است که بر راسک، پیشین، هیت و باهوکلات حکومت میکرد. وی سال 1299هـ.ش در راسک (مرکز فعلی شهرستان سرباز) متولد شد. تحصیلات خود را در تربت (اکنون در پاکستان) آغاز و در کراچی و بمبئی ادامه داد و مدرک دیپلم را از مدارس انگلیسی هند اخذ نمود.
دوره‌ی جوانی وی با گسترش نفوذ حکومت مرکزی مصادف بود و با پدرش دو بار جلای وطن نمود. در دوران تحصیل در پاکستان همراه جوانان مسلم لیگ به فعالیت سیاسی پرداخت. پس از شهادت پدرش، زعامت خاندان بلیده‌ای بر دوش وی قرار گرفت. مرحوم حاج کریم بخش سعیدی فردی صلح‌طلب، منطقی و واقع‌بین بود. با نفوذ مردمی که داشت در دوران نمایندگی و قبل از آن نیز سعی بسیار در ایجاد روابط مناسب بین مردم بلوچ و حکومت مرکزی و منطقی نمودن تعامل بین آن‌ها داشته و در جهت محرومیت‌زدایی بلوچستان تلاش میکرد که در این زمینه گام‌های بلندی نیز برداشت. در جریان تنش بین دولت و خوانین بلوچ در دهه‌ی30 نقش بسزایی جهت خاتمهی غایله ایفا نمود و با حمایت از مرادخان ریگی -که عضو جبهه ملی (مصدق) بود- برای نمایندگی دوره‌ی هفدهم مجلس و به کمک وی و سرلشکر کیکاووسی توانست زمینه رفع اختلاف بلوچ‌ها با دولت مرکزی را فراهم نموده، بزرگان شیرانی و سردار زهی را از بند آزاد سازد. ایشان در دوره بسط و تسلط دولت مرکزی بر بلوچستان و درسال 1346هـ.ش –دوره‌ی بیست و دوم مجلس شورای ملی- با اکثریت قاطع آرا‌ی مردم به مجلس راه یافت و از طریق کرسی مجلس تلاش در پیشرفت و آبادانی بلوچستان نمود. وی در دوره‌های بیست و سوم و بیست و چهارم نیز از حوزه‌ی ایرانشهر و سپس حوزه‌ی چابهار به مجلس رفت. وی در رقابت با حزب ایران نوین با حزب مردم همکاری داشت.
ایشان به تحصیل جوانان بلوچ اهتمام ویژه داشت و برای کمک به تحصیلات دانش‌آموزان بی‌بضاعت بلوچ در آن زمان که فقط در زاهدان دبیرستان وجود داشت از طریق جمعیت شیر و خورشید (هلال احمر) برای آنان خوابگاه و پس از مدتی کمک هزینه‌ی تحصیلی گرفت و برای توسعه‌ی مدارس تلاش وافر نمود. همچنین در اوایل دوران نمایندگی از دانشگاه‌های تهران، اصفهان و فردوسی مشهد سهمیه‌ی اختصاصی برای بلوچستان گرفت تا راه تحصیلات عالیه را برای آنان هموارتر سازد و در نهایت با کوشش بسیار توانست مجوز دانشگاه بلوچستان را اخذ و برای تأسیس آن تلاش و پیگیری نماید. روزی دانشجویی اهل ایرانشهر به وی مراجعه می‌کند و اظهار می‌دارد که توانایی پرداخت شهریه دانشگاه را ندارد، حاجی سفارش نامه‌ای برایش خطاب به دکتر نهاوندی می‌نویسد آن فرد نامه را با تردید می‌گیرد و گمان می‌کند ایشان قصد دست به سر کردنش را دارد، حاجی که تردید وی را می‌بیند به او می‌گوید شما نگران شهریه نباشید اگر دانشگاه همکاری نکرد، لازم باشد کت و شلوارم را می‌فروشم اما اجازه نمی‌دهم بخاطر شهریه از تحصیل محروم شوید.
وی اساس آبادانی یک منطقه را در داشتن «آب، راه و دانش» می‌دانست. در همین راستا قبل از نمایندگی و همچنین دوران نمایندگی مجلس شورای ملی برای احداث سد بر رودخانه‌ی سرباز تلاش و پیگیری زیادی نمود و توانست موفقیت‌هایی را در این زمینه کسب کند و احداث سد پیشین در اثر تلاش‌های ایشان آغاز گردید. وی برای یافتن محل مناسب برای ساخت سد شخصاً به همراه مهندسین مشاور مسیر رود سرباز را با شتر سفر نمود. همچنان وی برای رونق کشاورزی بسیار تلاش نمود و کاشت درختان گرمسیری و توسعه‌ی مرکبات در بلوچستان حاصل تلاش ایشان است. در زمینه‌ی راهسازی نیز وی با سختی بسیار توانست موافقت دولت برای احداث راه ایرانشهر به چابهار را از مسیر سرباز و دشتیاری اخذ نماید و با ساخت راه ترانزیتی در نزدیکی مرز پاکستان به تجارت و مبادلات مرزی این منطقه رونق دهد. این جاده قبلاً توسط دولت برای اهداف صرفاً نظامی و برای اتصال پایگاه هوایی و دریایی کنارک به مرکز و از مسیر دیگری در نظر گرفته شده بود.
حاج کریم بخش سعیدی برای فرهنگ و ادب بلوچی نیز ارزش فراوانی قایل بود و برای شناساندن ادبا و شعرای بلوچ و ایجاد ارتباط بین آنان و اداره‌ی فرهنگ کوشش بسیار نمود. از جمله تلاش زیادی برای شناساندن مولوی عبدالله روانبد عالم و شاعر نامی بلوچ به وزارت فرهنگ نمود.
در سال1358 ایشان به همراه سایر سران طوایف بلوچ مدتی را به پاکستان رفت. اما در سال1365 با تقاضای وی برای بازگشت به وطن موافقت شد و چند ماهی را در زاهدان در بازداشت گذراند و سپس تا وفاتش در1367 مجاز شد که فقط در تهران زندگی نماید. او یک سال قبل از وفاتش اجازه یافت برای آخرین بار به بلوچستان سفر نموده و با مردم دیدار نماید. وی در 11خرداد1367 در تهران بر اثر عارضه قلبی درگذشت.
وی فردی بسیار متدین بود و با علمای برجسته بلوچستان بخصوص مولوی عبدالعزیز ملازاده روابط حسنه‌ای داشت. مشهور بود که از جوانی قیام اللیل را ترک نگفته است. سخاوت بسیار داشت، از کینه‌توزی و انتقام‌جویی دوری می‌جست و با داشتن قدرت عفو میکرد. در یاری به علما و دانش‌آموزان و دانشجویان جهدی فراوان داشت و سعی وافر در پیشرفت بلوچ و بلوچستان نمود و بسیار وطن دوست بود. بررسی فعالیت‌های نمایندگان بلوچستان در مجلس آشکارا بیانگر آنند که تاکنون فعال‌ترین نماینده در ایجاد زیرساخت‌های بنیادین عمرانی و فرهنگی بلوچستان مرحوم حاج کریم بخش سعیدی بوده است.
نظرات
بدون‌نام
11 خرداد 1392 - 05:42سلام علیکم با تشکر از مطلب فوق و همچنین ذکر شهادت صبا دشتیاری شاعر برجسته بلوچ، با توجه به اهمیت شخصیت حاج کریم بخش سعیدی جا دارد که تاریخ وفات ایشان نیز در تقویم سایت بیاید با تشکر از زحمات
بدون‌نام
13 خرداد 1392 - 03:18با کمال تشکر از شما عزیزان که به بزرگان بلوچ توجه مینمایید و هم چنین خواهشمندیم روز وفات ایشان در تقویم سایت قرار گیرد
مهمان
21 خرداد 1392 - 03:20ضمن تشكر از توجه شما به بزرگان و دلسوزان اهل سنت براي تاييد نوشته هاي شما نياز به تحقيق زياد نيست شواهد خود دليل اثبات آن است كه مهمترين آن جاده ترانزيتي ايرانشهر- چابهار است كه همه ميدانند نتيجه تلاش مرحوم حاج كريم بخش سعيدي بوده كه اولين فدم جهت توسعه اين خطه و اتصال آن به مركز بلوچستان ايران ميباشد . كاش در جامعه ما جاي اين بزرگان و دلسوزان خالي نبود و يا اگر هم باشند اينچنين افرادي ناشناخته مانده اند لطفا در جهت معرفي اين بزرگان تلاش بيشتري نماييد.
بدون‌نام
21 خرداد 1392 - 03:10با تشكر از سايت جماعت دعوت واصلاح كه در راه شناساندن نوابغ اهل سنت تلاش ميكنند . ايشان به حق يكي از بزرگترين دلسوزان و نخبگان بلوچ بودند. ياد شان گرامي و روحشان شاد . آمين
بدون‌نام
26 خرداد 1392 - 04:03با سپاس از پایگاه اطلاع رسانی اصلاح اینجانب از نزدیک با مرحوم سعیدی محشور بوده ام. خداوند آن بزرگوار را قرین رحمت خویش کند که بر بندگانش رحیم بود. ایشان مصداق حدیث شریف رسول گرامی اسلام صلی الله عیه و سلم بودند که می فرماید: " ياأيها الناس , أفشوا السلام وأطعموا الطعام وصلوا بالليل والناس نيام تدخلوا الجنة بسلام" آن بزرگوار بعلت عدم اطلاع رسانی شاید کمتر آشنای ذهن بسیاری از جوانان روزگار ما باشد؛ چرا که به سبب دوری ناخواسته ی ایشان پس از انقلاب ایران از وطن، بسیاری از کودکان آن زمان که به بالندگی رسیدند، نتوانستند حضور گرم ایشان را در کنار خویش درک کنند و چند سال آخر زندگی پر فراز و نشیب و سراسر خدمت خلق و بندگی رب را که نیز که در ایران بودند، به سبب برخی بی مهری ها دور از زادگاه خویش و بدور از ارتباط با جوانان و حتی سایر اقشار ملت فهیم بلوچ و ایران بودند و این تاسفی بزرگ است برای از دست دادن شکوه مردی متقی و وسیع القلب که حتی خانه ای برای سکونت خویش در زادگاهش شهر راسک نداشت و تنها منزلش چند اتاق گلی و کلنگی با سقفی از چوب درختان خرما بود که فرزندانش در آن ساکن بودند، اما عزت و شوکتش چنان بود که حتی در دیار غریب و در کراچی آنزمانی که مرحوم میر مولاداد سردارزهی به دست دشمنان عزت بلوچستان پس از ادای نماز جمعه و در را منزلش به شهادت رسید، مصرانه پیگیر دستگیری و مجازات قاتلین گردید و دست از پای نکشید تا جایی که رئیس جمهور وقت پاکستان - ژنرال ضیاءالحق - رأسا در فرمانی اکید، امر به دستگیری قاتلان مرحوم سردارزهی نمود و تا محقق نگردید مرحوم سعیدی دست از پای نکشید. خداوند قدوس او را با صالحین و ابرار محشور و ما را از زمره ادامه دهندگان راه این بزرگواران صالح و مومن قرار دهد. والسلام علیکم و رحمة الله
مصدق
20 اردیبهشت 1397 - 05:07حبذا مرگ سعیدی و خوشا احوالش... خداوندا بزرگ مرد بلوچستان را قرین بهترین رحمتهای خویش فرما یادش گرامی و راهش پر رهرو باد
نوحان البلوشی
05 دی 1397 - 06:07حاجی باپدربزرگم مسافر دادلله نوحانی وشکرنوحانی پاکستان رفتند...ممنون خیلی عالی
نویدشرافتی
09 تیر 1401 - 06:32بانوحانی ها زیاد احترام می‌گذاشت مخصوصا کدحداشهدادوامیتان
نویدشرافتی
09 تیر 1401 - 06:29مرحوم حاج سعیدی به طایفه نوهانی احترام زیادی می‌گذاشت وبه روستای کستگ رفت آمدی زیادی داشت به منزل کدحدا شهداد کدحدا امیتان رفت آمد میکرد وبانوی بزرگشان به منزل بی بی مه بی بی در روستای گرین پرگ چندسال پیش سفرکردیادمان است.